کد مطلب:19106
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:5
ديدگاه قرآن در مورد خطر بي تقوائي و آثار تقوا چيست؟
در سوره «مريم» در بيان خطر بي تقوايي فرمود: «فخلف من بعدهم خلف أضاعوا الصلوه واتبعوا الشهوات فسوف يلقون غياَ» مريم/59 پس حضرت ابراهيم(ع ) و دست پروردگان آن حضرت گروهي آمدند كه نمازي را كه «قُربان ُ كل تقيٍ» (نهج البلاغه، حكمت 136) است و هر انسان با تقوايي به وسيله نماز ، متقرب الي الله مي شود ، ضايع كردند و پيرو شهوت ها شدند . قهراًَ از خداي سبحان دور ماندند .
آنان كه در پرتو اعمال عبادي به خداوند نزديكند ، خداي سبحان نيز لطف و رحمت خاص خويش را به آنان نزديك مي كند؛ چنان كه فرمود : « إني قريب» بقره/186 ولي بي تقواها از رحمت مخصوص حق دورند ، لذا فرمود: «أُولئك ينادون من مكان بعيد» فصلت/44 ( از جاي دور مورد ندا واقع شده و مخاطب مي شوند . تقواي عبادي موجب تقرب متقي به خداست و چون خداي سبحان حق محض است . نزديكي به او اساس شهود حق و عصمت از باطل است ، لذا مقربان به خدا از اشتباه مصون هستند و درجات عصمت آنان از لحاظ شدت و ضعف به مراتب قرب آنان به خدا وابسته است ؛ ولي انسان بي تقوا از حق دور است ، از اين رو معيار تشخيص حق و باطل در اختيار او نيست و حق را نمي بيند و بيراهه مي رود . يعني نتيجه ضايع نمودن نماز و ثمره تلخ پيروي شهوت آن است كه سرانجام غوايت و بي هدفي و نيز گمراهي را كه تجسم اعمال خودشان است، مشاهده ميكنند.
: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن ج 12 (فطرت در قرآن)
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.